Zondag 19 nov 2023 (Anita)
Gisteravond als laatste even een poosje bij Ab gezeten, de dag door praten. Af en toe kreeg ik reactie van een pols, arm, heupen en zijn mond ging open alsof hij gaapt. Aan alles is te merken dat hij voelt dat we er zijn, daar houden we ons aan vast. Rond 22 uur gaan slapen op de familiekamer in Isala Zwolle met Mariëlle bij mij. Thomas Anouk en Jan zijn naar huis gegaan, even in hun eigen habitat zoals Anouk dat altijd zegt.
Rond 3 uur werd ik wakker en ben ik naar Ab gegaan, poosje gepraat, aanraken, knuffelen, gepraat met de nachtdienst, wat een fijne broeder. Hij heeft alles heel rustig nog eens uitgelegd. Albert ademt nu zelf, heeft de beademingsbuis nog wel in om o.a. te voorkomen dat hij zijn tong inslikt. Een slik reflex is er (nog) niet. Albert scoort een Glasgow EMV score van 3. Waar we anders in alles voor de 100 punten gaan, gaat de EMV tot 15. "Doe maar ff Google jongen ...", is het eerste wat ik dacht. Het helpt dat ikzelf verpleegkundige ben en weet hierdoor heel goed hoe het er voorstaat. Dit bespreek ik met de kinderen, zodat zij hun vragen kunnen verzamelen voor het familiegesprek van as maandagmiddag.
De medicatie om zijn hart te ondersteunen is gestopt. Dit doet Albert zelf. De dialyse is zo ingesteld om wat meer vocht af te drijven. Sinds gisteren is zijn nek, hals en buik al niet meer zo vol. Zijn armen handen en benen zullen de komende tijd ook minder vol worden, tenzij....
Rond half 4 weer proberen te slapen. Dit lukte niet erg en heb de liedjes die we geappt krijgen geluisterd. Rond 5 weer proberen te slapen dat lukte tot 8 uur. Mar ging er zachtjes uit om naar haar vader te gaan. Mar zal later op de dag haar eigen blog hierover toevoegen.
Overweldigend hoe er om ons gedacht wordt. Appjes, kaartjes, gebeden, mooie steentjes, foto's, een liedje, knuffels (heel veel knuffels daar houden we van), fruit, eten meegegeven, kippen verzorgen, de planten, de was, maar ook zorg voor onze kinderen, beide ouders, families, het bedrijf, personeel, buurtjes, vrienden en zoveel meer. Zorg voor elkaar, heb lief en hou vol! Dat is ons motto, altijd al geweest. Hard werken en leuke dingen doen. Dat doet Ab nu nog steeds en die leuke dingen doen we onder elkaar met een goeie grap er tussen door. Dat houdt ons op de been. Zo hadden we het over de vele infusen die Albert aan heeft, een kluwe aan lijnen en kabels. "Kun je geen touw aan vast knoop'n" zou Albert, maar ook Jan zeggen... Als service monteur kan dat beter.
Mariëlle had haar armbandje afgedaan voor het slapen. Die heb ik omgedaan. Ik draag al lange tijd het oude armbandje van Jan als sieraad en heb deze nu ook om. Ik heb Anouk gevraagd of ze iets kon missen wat ik mag dragen en kreeg haar ring. Och zegt Jan: "Dan mut ie Thomas zeker ook eem wat aftroggel'n..." Wat hebben we gelachen... In middels draag ik de ketting van Thomas die hij van zijn vader heeft gekregen. Met de belofte dat hij deze weer terug krijgt. Ik ben bij Albert en draag onze kinderen bij mij wanneer ze even hun eigen weg gaan. Samen passen we op elkaar!
Inmiddels zijn de kinderen weer bij ons en kijken we met ons zessen de kerkdienst van de Bruges kerk. We hebben hoop en houden hoop en bidden mee!
Liefs Anita