Donderdag 23 nov 2023 (Anita)

Overweldigend, zoveel kaarten, een flinke mand vol, nog niet allemaal gelezen. Bloemen gebracht via Sneek door de bezorger die vorige maand hier stond voor ons 25 jarig huwelijk, de beste man gaat ontroerd de deur uit. Geschokt.

Soep gekregen van mijn lieve vriendin, haar zoon staat hier vanavond voor Jan. Het is zo verweven met elkaar, het hele dorp staat op z'n kop. Bij de firma is reuring, er gebeurd van alles, er wordt aan alles gedacht, morgen met Johan finetunen. En weer met z'n allen. Ontroerend!

De kaarten zijn klaar, gemaakt door de kinderen en ik geef ze de vrije hand, werd ingevlogen voor de details, een hele klus. Anouk legt ze op volgorde en gaat morgen een rondje toeren, de wei in, wat doen. Net als Jan, ook op pad, even wat praktisch doen. Thomas geeft aan ook wel een rondje te willen rijden : "Nou......." zegt Mar... Je verdwaalt nog in Hoogersmilde"! We proesten het uit, want hij moest inderdaad een keer Google Maps gebruiken om terug te fietsen vanuit Hoogersmilde. Een top gozer!

We condoleren, vertellen, knuffelen, heel veel knuffelen, huilen, maar maken ook grappen. Herinneringen ophalen. Albert hield ervan. Mensen om hem heen, gezelligheid, zou nog eens vragen: "En wie ben jij dan, wat doe je, heb je al iets te drinken? Iets te drinken aanbieden doen we deze avond maar niet, het loopt door met mensen. Lieve mensen die geschokt zijn. "Hoe dan?'' ''Alweer?'' Het verdriet is groot... Niet te bevatten!

Na afloop sluiten we af, aan de keukentafel. Afstemmen, wat is nodig, even kijken hoe iedereen erbij zit. We checken nog een keer de liedjes voor het afscheid, het zijn er zoveel. Toegestuurd, gekregen, emotie, hoeveel liedjes, en die is ook mooi, teveel keuze. We besluiten het te parkeren, morgen komen Johan en Mark weer. Fijn. Overzicht. Regie, we laten het los en laten ons meenemen. Op tijd in de koffer, hopelijk kunnen we een beetje slapen. Deze keer aan de goede zijde van het bed, lieve mam. 

Morgen praktisch aan de slag, kijken bij de zaak, daar waar zoveel voetstappen van Ab staan. Opgegroeid als kleine jongen, een jaartje op de Tolweg en toen weer terug. Ruilen van woning met pa en ma. Een hele stap maar we gingen ervoor, legden er onze basis. Ab in de zaak, ik in huis met de kinderen. We groeiden, deden het samen. s' Avonds kwamen we bij elkaar. Hoe was je dag, wat leuks gedaan, op welke klus was je? De enig taak in huis was de wasmand. Hoe onnozel. De was gevouwen, voor de trap. "Neem jij 'm mee schat? Tuurlijk doe ik, nu blijft ie staan...